Szanujmy sztukę ludową i jej tradycje

Dopiero co obchodziliśmy święta bożego narodzenia , a już od dziś bardziej zapobiegliwe gospodynie domowe rozmyślają o następnych dużych świętach, a mowa oczywiście o Wielkanocy.

Wielkanoc to dla katolików największe i najważniejsze święto w ciągu roku. Wspominane jest dla przypomnienia męki pańskiej i zmartwychwstania Jezusa w trzecim dniu. Termin tych świąt jest ruchomy, odbywają się one niezmiennie w trzecią niedzielę po początkowej pełni księżyca. Od terminu tej pełni zależy wiele innych katolickich świat ruchomych.

W roku 2013 święta wielkiej nocy nadejdą nader wcześnie, bo już trzydziestego pierwszego marca. Nie ma w tym nic niezwykłego, że wiele gospodyń domowych już teraz zawraca sobie głowy przygotowaniem do świat. W końcu zgodnie z tradycją, na święta powinna zjechać się całą rodzina.

W polskiej tradycji Wielkanoc to czas radości i pogody ducha która towarzyszy zmartwychwstaniu. Symbolem tego odnowionego życia jest bez wątpienia jajko.
Tak, jak nikt nie nie może sobie wyobrazić bożego narodzenia bez karpia, tak i w Wielkanoc śniadanie nie może obyć się bez jajek. Jak co roku przystroimy stół rzeżuchą, na jakiej położymy pisanki wielkanocne i cukrowego baranka.

Polacy maja wywodząca się sprzed kilkuset lat tradycję ręcznego wyrabiania ozdób świątecznych. O ile na komercyjną wigilię wszystkie ozdoby na choinkę mamy możliwość kupić w sklepie, to pisanki ręcznie robione są nadal w cenie.

Najsłynniejsze z nich wyrabia się w północnej części Polski - kurpiowskie jajka i wydmuszki są słynne w całej Polsce. Precyzja i brak pośpiechu wymagane do odpowiedniego wymalowania takiej pisanki są cechę nieczęsto widywaną wśród dzisiejszych ludzi zamieszkujących duże miasta.

Oprócz pisanek, innym, nie mniej sławnym produktem z północnych stron są bibułkowe kwiaty i bukiety wykorzystywane do przystrajana odświętnych palm wielkanocnych, jakie niejeden z nas z pewnością oglądał w internecie.

W związku z tym, moim zdaniem, tym bardziej powinniśmy wspierać kulturę i tradycję pochodzącą z rodzimego folkloru, gdyż prezentuje ona nieco zapomniany, a nadal bardzo mądry styl życia.